فیلم | لزوم باستان‌گرایی در شعر سپید

استاد سیدعلی موسوی گرمارودی، استاد عالی مرتبه ادبیات فارسی در گفت‌وگو با ایکنا پیرامون شعر سپید گفت: به نظر من باستان‌گرایی یا آرکائیسم از موارد لازم در شعر سپید است. مثالی ملموس در این زمینه اشعار احمد شاملو از پیشروان شعر سپید و شاعر بزرگ ایرانی است. بنده از نظر تفکر هیچ اعتقادی به آقای شاملو ندارم اما از لحاظ شعری باید اشاره کنم که شاملو شاعر بزرگی است. هنگامی که از حضرت علی(ع) پرسیدند، شاعرترین شاعر زمانه شما کیست؟ امام(ع)، اِمرُؤُالقَیس را نام بردند و فرمودند: إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ يَجْرُوا فِی حَلْبَةٍ تُعْرَفُ الْغَايَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا فَإِنْ كَانَ وَ لَا بُدَّ فَالْمَلِكُ الضِّلِّیلُ  یرید إمرأ القیس. (حکمت ۴۵۵ نهج‌البلاغه) شاعران در يك وادى روشنى نتاخته‌اند تا پايان كار معلوم شود و اگر ناچار بايد داورى كرد، پس پادشاه گمراهان، بزرگ‌ترين شاعر است (پادشاه گمراه و مراد او امرؤالقيس است.) امام(ع) در این حکمت موضع خود را تعیین می‌کنند اما حق را زیر پا نمی‌گذارند، اگر اِمرُؤُالقَیس از نظر حضرت مطرود است، اما شعر او بهترین است. علی (ع)‌ که جرثومه عدالت و تقواست ممکن است حق کسی تضییع کند؟ این فرض محال است.